Never fuck with a journalist

Zoals beloofd deel 2 van mijn neppe Uggs verhaal van leverancier Luxerious. Hoe is het horror incident afgelopen?

Inmiddels weet je dat ik zwaar ben gefopt. Mijn langverwachte boots waren zo nep als het maar kon. Maar watsprecieskeburt? Zijn de Luxerious meneer en ik nu vrienden voor ‘t leven? Heeft mijn vorige column effect gehad? Loop ik inmiddels al met zwarte, warme, wollige engeltjes aan m’n voeten?

Een dag na m’n column belde de knul linea recta op. ‘Ik heb uw stuk gelezen. Wij zijn zelf ook voor de gek gehouden door onze leverancier in het buitenland mevrouw. Ik beloof echte Uggs te leveren. Deze week nog. Als u ze voor donderdag niet ontvangt, krijgt u vijftig procent korting. Beloofd.’ Ik geloofde de kerel. Hij zou echte Uggs leveren. Zijn stem klonk oprecht en best lief. Ik beloofde hem een goed stuk als hij z’n belofte zou nakomen. Vond ik fair.

Na het telefoontje realiseerde ik zijn gewiekste plan. Hij zou natuurlijk echte Uggs kopen bij, who knows, De Bijenkorf. Mij die dan leveren en een goed schrijfsel ervoor terug krijgen. Had-ie me in ieder geval de mond gesnoerd.

Echter een week later nada. Geen geld terug, geen Uggs, geen update mailtje, geen excusestelefoontje en al helemaal geen korting. De kat in de zak. Enkele dagen later een mail dat de Uggs uit het buitenland moesten komen en dat ‘het helaas nog langer zal duren’. Ik flipte de pan uit. Ik mailde dat ik mijn geld a.s.a.p terug wilde. Geen reactie.

Bellen geblazen. Zogenaamd was de lijn druk bezet, terwijl de man de kansloze tent toch echt in z’n uppie runt. ‘Al onze medewerkers zijn in gesprek.’ Opgehangen. Een dag later mailde en belde ik weer á la stalker. Flinke griep, dus de man kreeg mijn gangster stem te horen. ‘Ik wil mijn geld terug. Vandaag!’ ‘Oké’, antwoordde hij. ‘Ik ga bellen.’ Hoezo bellen? Meteen aan de slag vriend! Daarna pure chantage:

What the f. Ik werd gechanteerd. En wélke chef? Terug chanteren was onvermijdelijk. Mijn geld niet terug voor 12 uur? Dan nog een blog met de exacte chantage woorden erin. Ik kreeg een vage mail terug en gebruikte het geniale idee van moederlief. ‘Ach Jaim, verwijder je die column en plaats je ‘m nadat je het geld terug hebt gekregen toch meteen weer? En schrijf je die tweede column toch alsnog?’

Bril-jant. Bij deze dus. Geen Uggs, maar wel twee columns, de waarheid aan het licht én m’n geld terug. Wie een beetje kan googlen, bestelt nooit meer bij Luxerious (tenzij je niet vies bent van een nepperdje). Had ‘m nog zo gewaarschuwd in mijn allereerste mail: Never fuck with a journalist.