Komkommertijd

27 juli 2016 16:06

Festivals afstruinen, met je handdoekje op het strand en terrashoppen tot je erbij neervalt: de zomer is best geinig, maar geef mij maar september.

DOOR JAMIE LI

Natuurlijk ben ik niet vies van een op hol slaande thermometer, een beetje roadtrippen en pootjebaden op zijn tijd. Bovendien is de zomerperiode file-wise hartstikke gunstig, maar verder moet ik weinig hebben van de zomer en komkommertijd.

Iedereen loopt in deze periode te lanterfanten, en ik snap wel waarom. De één zit continu af te tellen tot de vakantie begint. De ander – die net terug is van die langverwachte vakantie – kan enkel terugblikken. Geen concentratie, non-actieve houding en nul productiviteit. De mailbox is ook vervelend rustig. Om de haverklap krijg ik een pijnlijke out of office naar mijn hoofd geslingerd. Dan zit er weer één op de Bahama’s voor vier weken, dan weer Ibiza, dan weer Dubai.

Verder vind ik het televisie-technisch ook niet helemaal lekker gaan. Het is een herhalingenfestijn. Daarnaast slechte actiefilms en slaapverwekkende talkshows. Ik moet het ineens doen met Peter v.d. Vorst in plaats van Hummie, dat is toch een verschilletje. GTST is ingeruild voor Nieuwe Tijden. En mijn allergrootste dieptepunt iedere zomer: Matthijs is er niet. Elke werkdag is DWDD mijn momentje, met Matthijs aan tafel. Het liefst met Marc Marie ernaast. Dan liggen de kids op bed, en kan ik eindelijk wat anders zien dan Alvin & The Chipmunks en Baby TV. Ben ik er niet? Dan doe ik een Uitzending Gemist. Kan je nagaan hoe moeilijk zo’n zomer is. Zonder Matthijs is het leven er geen zak aan. Als van Nieuwkerk er ooit mee kapt, zie ik het somber in. Dan is het basically voor altijd komkommertijd. Ik moet er niet aan denken.

Enige lichtpuntje op de huidige televisie is mijn all time favourite, The Fresh Prince of Bel Air. De komedieserie is mooi even terug op de buis. Ook al heb ik Will’s grappen en de Carlton dance al duizend keer gezien, ik blijf stukgaan.

Ik zou me heus zeer nuttig kunnen maken in plaats van bij de pakken neer te gaan zitten. Er ligt genoeg werk en achterstallige klussen naar me te lonken. Denk aan kastjes opruimen die van buiten prima in orde lijken, maar van binnen een slagveld zijn, vergeten to-do lijstjes afwerken en administratieve rottigheden. Tóch verveel ik me het leplazerus.

Snap best dat hij ook vakantie nodig heeft, maar toch mis ik ‘m, Matthijs. Vanaf 22 augustus is-ie er weer: het einde van die ellendige komkommertijd. Kunnen we allemaal weer over tot de orde van de dag.