STYLE & COFFEE: Alain Clark

3 september 2014 12:00

Elke maand vraag ik een stijlvolle knappe man naar zijn stijl- en koffieroutine. Dit keer mijn all time favorite, Alain Clark (35). Na vier jaar spreek ik de zanger weer en vertelt hij me alles over zijn suikerverslaving, (ongedragen) corduroybroeken en helaas, ook over de breuk met zijn ex-geliefde Roza.

DOOR JAMIE LI

Ik hoorde dat je eigenlijk helemaal geen koffie drinkt.
“Ik ben inderdaad geen koffiedrinker. Af en toe drink ik mee voor de gezelligheid, maar ik drink geen koffie om wakker te blijven. Daarvoor heb ik suiker, waar ik momenteel voor in een afkickproces zit. Het is vergif. Ik ben echt een suikerjunk, maar probeer nu in ieder geval geen toegevoegde suikers te eten. Fruit mag. De eerste dagen merk ik dat ik aan het trillen ben en onwijs a-relaxed ben. Ik wil dan gewoon iets van chocola of ijs! Als je zo afhankelijk bent van iets, is dat natuurlijk triest. Alhoewel, ik heb de laatste maanden minder drang. Net als bij koffie krijg je van suiker korte oplevingen. In de zomer is het feest, want dan gaan alle ijssalons open. Ik koop dan een grote zes euro bak en ’s avonds eet ik nog een hele reep Tony Chocolonely op. Elke dag.”

Ben je ook van de taart?

“Nee, maar wel van de taartjes. Pompadour, ken je dat? Daar hebben ze lekkere taartjes. Begrijp me niet verkeerd, ik word ook gelukkig van een huisgemaakte bami, maar ik ben gek op zoet. En het probleem is – het is een zegen maar tegelijkertijd een vloek – ik word er niet dik van. Ik kan letterlijk een paar weken achter elkaar een bak ijs eten en m’n lichaam zegt nooit: Alain, dit kan echt niet meer. Die goede genen heb ik van mijn vader. Hoewel mijn moeder ook wel lekker gaat zo op haar zestigste.”

Geen koffie dus. Met welk drankje begin je dan de dag?
“Ik heb een tijd in een verse jus periode gezeten, maar dat schijnt niet goed te zijn op een lege maag. Tegenwoordig begin ik de dag met een açaí bowl. Ken je dat? Dat is zo ontzettend lekker. De açaí is een gezonde bes uit Brazilië. Het lijkt een beetje op een blauwe bes, maar dan met veel antioxidanten. De açaí bowl is erg populair in Californië. Ik heb er zelfs een keer bijna mijn vliegtuig door gemist, omdat ik per se alle ingrediënten wilde halen. Je doet açaí bessen, ijsblokjes, honing en banaan bij elkaar. Dat mix je en giet je in een kom. Daar bovenop strooi je blauwe bessen, aardbeien, banaan en granola. Echt een powerontbijt.”

Hoe kom je aan dit fijne receptje?

“Van een vriendin uit Amerika. Ik heb met haar geoefend om de juiste verhoudingen te creëren.”

Eerste koffiemoment?
“In de brugklas organiseerden we een feestje met vrienden. We bleven bij elkaar slapen en hadden het idee om ’s nachts naar buiten te gaan en herrie te schoppen. Maar ja, in de brugklas ben je twaalf en doorgaans hooguit tot één uur wakker. Ons plan was om half drie eruit te gaan, dus hadden we met z’n allen koffie gedronken. Echt als middel om wakker te blijven. Het werkte, maar er viel weinig herrie te schoppen.”

Favoriete koffietent?
“Ik mag dan weinig tot geen koffie drinken, maar koffietentjes vind ik altijd erg gezellig. Ik ben regelmatig te vinden bij Vinnies Deli in de Haarlemmerstraat.”

Hoe drink je je koffie áls je het drinkt?
“Een cappuccino met een klein beetje suiker.”

Kun je het wel, koffie zetten?

“Nee natuurlijk niet haha, maar ik moet het wel leren. Het is altijd erg lullig als mensen bij me thuis zijn en dat ik dan zeg: je moet zelf koffie zetten, want ik heb geen idee.”

Hoe zou je je eigen kledingstijl omschrijven?
“Mijn kledingstijl is best wel schizofreen. Ik kan dagen hebben dat ik heel netjes ben, maar ik kan aan de andere kant weer erg street, bijna skate, zijn. Dan ben ik net weer wat rauwer.”

Kleurenpallet?
“Als je mijn kast binnen loopt, kom je eigenlijk alle kleuren tegen. Ook rood. Maar dan wel in de vorm van een colbert.”

Is er een kleur die overheerst?

“Zwart. De laatste twee jaar heb ik besloten dat zwart lekker voelt. Zwart is altijd goed. Het is dan ook extra leuk om af en toe iets anders te doen. Ik zit nu in een fase dat ik even klaar ben met wat ik hiervoor was.”

Welke fase zat je hiervoor?

“In een rauwere fase. Een beetje in een Rick Owens en Boris Bidjan Saberi-stijl. Dat is voor mij compensatiekleding, want in mijn doen en laten, praten en denken, heb ik een zacht randje. Daarom vind ik het fijn om dat met kleding te compenseren. Die tatoeage moet nog komen haha. Nu voel ik nettere dingen aankomen.

Welke stijl zal je dragen tijdens je theatertour, een pak?
“Nee geen pak, maar misschien wel een onderdeel van een pak. Bijvoorbeeld een pantalon of een blazer en het dan stoerder maken met een T-shirt. Maar eigenlijk plan ik het niet van tevoren. Ik bepaal ’s ochtends waar ik zin in heb. Ik zorg dat ik elke avond iets anders aan heb, want anders voelt het als een uniform. Er zijn ook mensen die bij elk concert aanwezig zijn. Als ik telkens hetzelfde aan zou hebben, zou ik me voelen als Donald Duck. Altijd hetzelfde pakkie aan.”

Waar shop je?
“SPRMRKT op de Rozengracht, 2PR in de Oude Hoogstraat, Filippa K en toevallig heb ik gisteren wat dingen gehaald bij Samsøe & Samsøe in de Utrechtsestraat. Diesel Black Gold heeft ook leuke stukken.”

Je bent geen Armani en Dolce & Gabbana type?

“Nee helemaal niet. Ik hou van Hugo Boss. Sowieso zijn al mijn onderbroeken daarvan.”

Waar haal je al je hoeden, petten en mutsen?
“Dingen komen altijd op mijn pad. Ik ga zelden op zoek. Dat geldt ook voor de hoed die ik vandaag draag. Ik heb die laten maken in Amerika bij Nick Fouquet in Venice. Hij maakt bijvoorbeeld ook hoeden voor Pharrell. Je kunt aangeven welke materialen je graag wilt en hoe je het überhaupt wilt hebben. Deze hoed ziet er bijvoorbeeld oud uit, maar het is een nieuwe hoed. Heel gaaf.”

Vanaf wanneer begon je kleding belangrijk te vinden?
“Vanaf de brugklas. Zo rond mijn twaalfde of dertiende. Ik had een ongedefinieerde, eigenlijk een ander woord voor slechte, smaak haha. Ik was nog erg op zoek en wilde vooral meegaan met de rest. Meegaan in de zin van mijn moeder smeken om Jordans.”

Zat je ook in een Timberlandfase?

“Ja! Sterker nog, ik zal de eerste dag dat ik met mijn gloednieuwe Timberlands op school kwam nooit vergeten. Je moet je voorstellen: de pauze is geweest, wat een uitstekend moment is om met mijn Timberlands te pronken. Dat verloopt uiterst succesvol met alle complimenten van dien. De bel gaat en iedereen verzamelt zich voor de lokalen. Ik moet de hele gang door, want het muzieklokaal is een van de laatste lokalen. Het was zo goed gegaan als ik het gewoon had gehaald, maar helaas. De twee haakjes van mijn linkerschoen en rechterschoen blijven aan elkaar haken. Dat betekent niet vallen als in struikel, struikel, vallen. Nee, dit was 90 graden plat op de grond! Iedereen heeft het gezien en gelachen.”

Wat is je favoriete kledingstuk?
“Een broek die ik gek genoeg nog nooit aan heb gehad. Het is een speciale uitgave van Levi’s. Een ribbelbroek, hoe noem je dat ook alweer?

Corduroy?

“Ja, precies! Een corduroybroek in caramelkleur. Nu al favoriet, maar dus nog nooit gedragen omdat-ie te groot is.”

Wat vindt je moeder mooi bij jou?
“Preppy. Ze ziet mij het liefst als een Britse dandy boy met een pullover en een overhemd eronder.”

En wat vindt je vriendin mooi?

“Ik heb geen vriendinnetje meer. We zijn al vier maanden niet meer samen, maar het is nu tijd dat men het mag weten. Als mensen hiervoor ernaar vroegen gaf ik antwoord alsof we nog bij elkaar waren, zodat we zelf konden wennen aan het idee zonder mediagedoe.”

De laatste keer dat ik je sprak wilde je een kindje met Roza.

“Ik heb dat ook altijd voor me gezien. Samen een kindje krijgen en oud worden met haar, maar we hebben allebei geconcludeerd dat het nu niet de tijd is voor onze relatie. Het werkte niet meer op een bepaald vlak. We zijn nog steeds gek op elkaar en ik zal ook altijd gek op haar blijven, dus wie weet. Voor nu is het is over, maar de connectie is er nog.”

Heb je spijt?

“Geen spijt, maar ik mis haar heel erg. En ik weet dat zij mij ook mist. We moeten los van elkaar een paar ontwikkelingen maken die met werk en levensfases te maken hebben. Ze is ook een stuk jonger dan ik: 24 en ik ben 35. Niet dat het leeftijdsverschil per se de reden is. Er zijn geen ruzies of irritaties geweest, maar het mag gewoon even niet zo zijn. Het heeft bijna het karakter van een oud romantisch toneelstuk van Shakespeare. Nu is niet het moment voor ons, maar de tijd zal het leren.”

Wat vind je mooi bij een vrouw?
“Niet iets specifieks, maar ik vind het aantrekkelijk als een vrouw aandacht besteedt aan haar uiterlijk en dat kan eigenlijk elke stijl zijn. Ik vind het in Nederland jammer dat vrouwen, mannen overigens ook, leven in een spijkerbroekencultuur. Een spijkerbroek kan heel mooi zijn, maar het lijkt alsof men in Nederland niet verder kijkt dan dat. Ik hou zelf van boetiekachtige stukken, dus misschien zoek ik dat ook wel bij een vrouw.”

Heb je een stijlicoon? Ik voel een Michael Jackson-moment aankomen?
“Haha. Ik ben de laatste tijd door mijn zoontje weer helemaal weg van Michael Jackson. Het valt me nu pas meer dan ooit op hoeveel stijl hij eigenlijk had. Zijn stijl is over de top stijlvol. Ook in zijn casual momenten. De foto’s, de interviews waar hij met z’n aapjes hangt. Op elke oude foto zag hij er tof uit. Maar ook David Bowie. Hij is een wandelende catwalk met een randje. Hij draagt altijd wel een stuk waarmee ik kan relativeren.”

Je vader misschien ook?

“Nee, ik probeer echt al jaren lang mijn vader zijn T-shirts onder zijn overhemden vandaan te krijgen. Alhoewel, ik heb mezelf er ook al een paar keer op betrapt. Je wordt altijd zoals je vader zeggen ze.”

Tot slot, een #throwback. Hoe zag je eruit op je vijftiende?
“Dat zou heel goed mijn Karl Kani tuinbroeken periode geweest kunnen zijn. Ik had ook een lelijk baggy zwart corduroy tuinpak, dat ik droeg met een wit T-shirt erop en een baseball cap. Ik vraag me af of ik over een tijdje terugkijk naar mijn stijl van nu en het dan nog steeds cool vind. Want op mijn vijftiende dacht ik ook dat ik de shit was, toch?”

De theatertour van Alain Clark gaat op 7 oktober 2014 van start in De Kleine Komedie in Amsterdam. Check hier of Alain ook bij jou in de buurt komt spelen.

(Foto’s: Jamie Li, met dank aan: Hotel de Hallen)